Poszukiwania Welwitschia

Pobudka w chmurach i z mzawka, czuje sie jak w domu ;) Biorac pod uwage, ze dotego panuje jeszcze mgla i mamy jeden dzien do tylu przez samochod, decydujemy sie zrezygnowac z plywania kajakiem z delfinami w Swakopmund i jazdy plaza przez wybrzeze szkieletow do Tarrace Bay i ruszymy dzis znowu w glad ladu, w poszukiwaniu slonca.
Zbieramy nasze 4 rzeczy i ruszamy na chwile na miasto. Ledwo co przejedziemy kilkaset metrow i juz prawie wyjezdzamy z miasta. Do duzych ono nie nalezy (25tys. mieszkancow), ale do zamoznych na pewno. To po-niemieckie miasto, ktore teraz przerodzilo sie w kurort turystyczny.
Parkujemy kolo muzeum i idziemy na glowna ulice poszukac banku. Po drodze juz widzimy molo, latarnie morska, molo, galerie krysztalow, sad i inne urzedy, wszlekie wille i znane domy i mnostwo sklepow z pamiatkami. Nie koniecznie nasze klimaty, wiec rezygnujemy nawet z podobno najlepszej w kraju Schwarzwaelderkirschtorte, szukamy tylko banku, robimy zakupy w Spar i czym predzej sie ewakujemy.
Wyjedzajac trasa B2 ze Swakopmund rozpoczynamy nasze Welwitscha Drive. W kazdym przewodniku pisze, ze droga jest swietnie oznaczona, nie dodaja tylko, ze owszem, ale jak juz sie zjedzie na odpowiednia trase i dojezdza. My zdecydowalismy sie na opcje B2 ze zjazdem na D1991, bo bylo nam po drodze i przy okazji przejezdzalo sie przez niesamowite krajobrazy ksiezycowe (Moon landscape) Tylko, ze bardzo powoli, bo trasa, raczej gorsza i kilka razy zastanwialismy sie czy wogole dobrze jedziemy, bo na okolo teren zakazany i jedne roboty drogowe na drugich. O wiele szybciej mozna dojechac przez C28, co my robimy przypdakiem w drodze powrotnej, choc nie taki byl plan.
Ale wracajac do Welwitsche, kupa zachodu, zeby na koncu drogi zobaczyc okolo 1500-letnia roslinke, ktora jest pionierem pustyni i wyglada ja rodem z marsa. Po drodze mija sie jeszcze cale kolonie Welwitsche, ktore wygladaja jak male siostry w porownaniu z olbrzymem na koncu. Turystyczna fotka, piknik z widokiem na Welwitsche i pedziemy dalej w kierunku Usakos i slonca, bo otaczajacy Swakopmund szary, brudny krajobraz, dziala na nas deprymujaca. Juz sie nie mozemy doczekac jak stad wyjedziemy.
Z trasy B2 prowadzacej ze Swakopmund zbaczamy 24km przed Usakos, kierujac sie na sawanne i Spitzkoppe. Droga zdecydowanie turystyczna, bo zaczyna sie cala hala pamiatek w blaszakach i jeszcze wiecej opuszczonych stoisk mijamy po dordze, gdzie gdzieniegdzie z daleka biegna do nas dzieci, zeby sie zatrzymac. Obrazy Afryki jakie czesto nam sa pokazywane w telewiziji. Jakies 30km od zjazdu docieramy do celu czyli Spitzkoppe Rest Camp, gdzie jak wszedzie bez poblemu dostajemy miejsce, a raczej sami mozemy je sobie wybrac. Pan pokazuje nam mapke i widzimy ogromny teren, gdzie kazde miejsce kampingowe jest oddalone o jakies kilkaset metrow i niknie w sawannie. No to ruszamy w poszukiwania, podobno najlepsze sa miejsca 5 i 14, ktore jednak sa zajete, wiec decydujemy sie na 4, z wlasnymi skalkami i widokiem na duzo i male Spitzkoppe. Rozkladamy namiot i siadamy do kolacji wsrod traw rozkoszuja sie widokiem, ktory robi niesamowite wrazenie. Spitzkoppe to jedno z najbardziej rozpoznawalnych miejsc w Namibi z poczuciem otaczajacej natury. Jedyne wyposazenie to trawiasta chatka z toaleta bez wody na ustroniu i smietnika (prysznice bylo tylko przy wjezdzie), a wiec powrot do podstaw. Gdy zapada zmierzch tylko w oddali widzmy poswiate innych miejsc kampingowych, a poza tym tylko ciemnosc.
Dzis niestety pochmurno, wiec nie ma gwiezdzistego nieba. Ale miejsce i tak klimaciarskie.

Zdjęcia (12)

Komentarze (0)